Pokolenie płatków śniegu – kim są, jak do nich podejść?

Na przestrzeni wieków wyróżnia się wiele różnych typów pokoleń, ze sławetnymi i niekoniecznie przyjemnie odbieranymi Millenialsami na czele. Kim jednak są osoby, o których mówi się per “płatek śniegu”? Jakie są ich cechy osobowości i po czym możemy ich poznać? Co można zrobić, aby bezproblemowo komunikować się z taką osobą lub – jeżeli sami nią jesteśmy – aby świat rozumiał nas lepiej?

1. Kim jest “płatek śniegu”?

2. Jak rozmawiać z osobą będącą “płatkiem śniegu”?

3. Jestem “płatkiem śniegu” – i co dalej?

Kim jest “płatek śniegu”?

Gdy mówimy o kimś, że jest płatkiem śniegu, zwykle mamy na myśli nieodparte przekonanie tej osoby o własnej wyjątkowości. W przypadku socjologii mianem tym określa się całe pokolenie, tak zwane generation Z, czyli osoby urodzone po 1995 lub 2000 roku. Ich cechą wspólną jest wiara i przekonanie co do tego, że każda osoba jest jedyna w swoim rodzaju, co przekłada się bezpośrednio na sposób działania “członków” pokolenia Z. Najczęściej to pojęcie stosuje się w kontekście rynku pracy i wykonywania samej pracy – płatek śniegu to osoba mająca wysokie wymagania względem miejsca pracy, przekonana, że zasługuje na nie ze względu na swoją unikalność. Więcej na ten temat znajdziesz na https://harbingers.io/blog.

Jak rozmawiać z osobą będącą “płatkiem śniegu”?

Pokolenie Z to zwykle osoby o bardzo silnie rozwiniętym indywidualizmie, skupione głównie na sobie i możliwościach swojego rozwoju. Część osób zaliczająca się do tej grupy wykazuje również sporą nadwrażliwość w kontaktach z innymi, przez co bardzo łatwo jest ich urazić czy zasmucić. Rozmowa ze “Śnieżynką” może więc nie być łatwa, choć niewątpliwie także wśród osób o takim typie osobowości będziemy w stanie znaleźć wielu wartościowych przyjaciół, pracowników czy partnerów. Aby dowiedzieć się, jak radzić sobie z przedstawicielami pokolenia Z, warto odwiedzić pokolenie płatków śniegu – blog Harbingers.

Jestem “płatkiem śniegu” – i co dalej?

Jeżeli sami zaliczamy się do tej grupy, przede wszystkim powinniśmy jak najszybciej zrozumieć, że nie jesteśmy jedynymi wyjątkowymi osobami w naszym otoczeniu. Podchodząc do innych osób z góry, skazujemy się na ich niechęć w stosunku do nas, a także na trudności ze znalezieniem wiernych przyjaciół czy wspólnego języka ze współpracownikami. Jeżeli mamy problem ze znoszeniem uwag i słów krytyki padających w naszym kierunku, również dobrze jest zacząć nad tym pracować – dzięki temu będziemy w stanie szybciej wejść w pełną dorosłość i poradzić sobie z trudami dnia codziennego nieco bardziej na luzie.