Osuszanie budynków mazowieckie – rola wodoodporności w zrównoważonym budownictwie

Kluczowym elementem zrównoważonego budownictwa jest zachowanie struktury, zapobiegając powstawaniu wycieków wody. Opracowano różne technologie hydroizolacji jako mechanizmu utrzymania budynku, a także w tym kontekście stawia się na różne rozwiązania elementów estetycznych.

Większość materiałów budowlanych jest bardzo porowata i ma powierzchniowe grupy hydroksylowe. Te grupy hydroksylowe przyciągają wodę ze względu na hydrofilowy charakter i podobieństwo do struktury wody. Dlatego większość materiału budowlanego łatwo łapie wilgoć, wchłania wodę w pory. Wielkość cząsteczki wody wynosi 0,18 cm (nanometr 10-9 m, tj. 0,00018 mikronów. Wielkość porów w większości materiałów budowlanych waha się od 5 do 200 cm. Wielkość większości zanieczyszczeń, takich jak kwasy, chlorki i siarczany, zakres od 1 do 2 cm Nawet przy gęstym betonie i kamieniach wielkość porów jest znacznie większa niż wody, co pozwala na łatwe łączenie się z hydrofilowym charakterem materiału budowlanego.

Hydroizolacja umożliwia zarówno zapobieganie przepływowi wody, jak i przeciwdziałanie ciśnieniu hydrostatycznemu, które można osiągnąć przez hydroizolację:

  • od strony dodatniej (zewnętrznej)

  • od strony ujemnej (wewnętrznej)

  • od wewnątrz samego betonu (systemy integralne)

Chociaż najstarszą i najczęściej stosowaną technologią dodatnią jest hydroizolacja membranowa, w wielu projektach budowlanych na całym świecie stosuje się z powodzeniem wodoszczelne rozwiązania krystaliczne. Zintegrowane systemy blokują przepływ wody z dowolnego kierunku, pracując od wewnątrz, czyniąc beton sam w sobie barierą wodną.

Różne rodzaje systemów hydroizolacji

Historycznie, stosowane na gorąco systemy – znane jako wbudowane membrany bitumiczne – były stosowane do hydroizolacji pod powierzchnią betonu. Elementy te wykonano z naprzemiennych warstw bitumu i filcu. Po podgrzaniu tradycyjny bitum – zarówno smoła węglowa, jak i asfalt – uwalniał lotne związki organiczne i potencjalnie rakotwórcze opary.

Od początku lat 90. popularność systemu bitumicznego spadła z powodu rosnącej liczby zakazów jego stosowania przez agencje rządowe i regulacyjne. Producenci produktu podjęli znaczne kroki w celu zastąpienia tych membran, ale tak by nie było konieczne osuszanie budynków mazowieckie z powodu naruszonej w budynkach wodoodporności.

Bitum modyfikowany polimerami wyewoluował z oryginalnych systemów bitumicznych, oferując bezpieczniejszą alternatywę. Bitum modyfikowany na zimno polimerowy jest membraną arkuszową złożoną z materiałów polimerowych połączonych z asfaltem i przyczepionych do arkusza polietylenowego. Polimer jest zintegrowany z asfaltem, co pozwoliło stworzyć bardziej lepki i mniej wrażliwy na temperaturę materiał elastyczny w porównaniu do samego asfaltu. Opcje te są samoprzylepne i eliminują szkodliwe toksyny typowo związane z przyczepnością asfaltu. Zwiększają również wytrzymałość na rozciąganie, odporność na kwaśne gleby, sprężystość i zdolność wiązania. Warto się bliżej zainteresować tym tematem i wybrać najbardziej odpowiednie rozwiązanie.